Geçmiş Günler Kuru Geçti

Önümüzdeki günler kuru geçeçek demiştim.
Öyle de oldu.
Haftada yaklaşık beş essay yazan bu bünye tam intihar edecekti ki, hesapta olmayan küçük bir tatil kapımı çalıverdi. Ben de kapıyı açmakla kalmayıp ani bir kararla İzmir'e geldim Bengü ile. Aslında gelişim sürpriz olsun istemiştim ama annem telefonda özlem sebebiyle ağlamanın eşiğine gelince dayanamadım, itiraf ettim her şeyi:)
...ve tabi İzmir'de olmanın verdiği rahatlıkla da yaklaşık bir buçuk ay sonra ilk kez bloğun başına oturdum.
...
İzmir güzel İzmir.
Evim güzel evim demek istiyorum sadece.
Şehit haberlerine ağlayan annemi teselli etmeyi, babamla adını bile bilmediğim bir kanalda Türk tarihi ile ilgili ekstra sıkıcı bir programı izlemeyi, Hasan'la internet sebebiyle tekme tokat kavga etmeyi bile özlemişim.( aslında sonuncusunu özlememiş olabilirim)
Artık bir daha ne zamana yazarım Allah bilir. O zamana kadar herkes kendine iyi baksın, siz bana lazımsınız:P

Not: Sürpriz yapacağım ayağına annesinin kalbine indiren cani Gülfem'i kınamayı borç bilirim, hıh!